Hoe gaan dit met my?…hoor ek sommige van julle vra (met ‘n berisping omdat die blog so stil is). Dankie, ek is besig om te herstel – babatreetjies elke dag. Maandagmiddag het die yspunt van die pynberg stadig begin smelt en elke dag is daar bietjie vordering, mits ek korrek eet. Twee aarbeie het my gisteraand verlei en ek het toe weer les opgesê tot my teleurstelling. Ek kyk dus steeds met hongerige oë na al die gesonde kosse om my en probeer steeds die smalle wit weg van stysels en vaal kossies te bewandel om my honger te stil.
En ek maan myself tot geduld…Sewe weke se bestraling sal bietjie tyd neem om uit my gestel te werk. Die pyn gaan soos dit gekom met – met kriewels en gejeuk, maar ten minste is ek nou al baie vroliker en swaai soms heupe op maat van musiek om die irritasies te besweer! In ‘n neutedop, ek is nog nie myself nie, maar ek is baie dankbaar oor elke dag wat bietjie vir bietjie minder pyn oplewer.
Maandag is dit terug werk toe! Wat ‘n ongewone jaar…
Thursday, August 27, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)