Ons internetverbinding is sedert Saterdagaand verbreek en dit was deels die rede hoekom ek die blog op ys geplaas het. LeRoy probeer nog vervaard verlore werk inhaal en het sy HSDPA kaart in die aand dringend nodig en kan dit allermins vir ’n verveelde vrou gun om kontak met die buitewêreld te behou!
Nietemin, ek het so baie teleurgestelde eposse ontvang oor die afsluiting van die blog, dat ek besluit het om hier en daar tog nog bietjie nuus te plaas indien ek iets het om met julle te deel!
Die rede vir vandag se skrywery is om die geheime identiteit van die plaser van die asemrowende bos Peach Avelance rose te probeer bepaal. Die bos rose is in ons oprit gekry toe ’n vriendin Dinsdagmiddag kom kuier het. Tot dusver het niemand eienaarskap aanvaar deur ’n epos, oproep of sms nie.
My nuuskierigheid kry nou die oorhand! Wie sou my so anoniem wil bederf? Of is die rose vir iemand anders bedoel?
Dit laat my wonder oor die beginsel van gee. My vertroue in die mensdom is die afgelope maand versterk. Ek glo van ganser harte dat ons almal baie dieselfde is en mekaar eintlik die beste in die lewe gun. Ten spyte van ’n baie bedrywige werksprogram het so baie mense hul harte vir ons oopgemaak en gegee: tyd, blomme, belangstelling, geskenkies, etes, bederfies. Marie Swanepoel het vir my die pragtige gebed van Reinette de Villiers aangestuur met die titel “Ontydige siekbed” wat baie tot my gespreek het.
Daarin skryf Reinette: “En as ek gegee het – besef ek dat dit dalk nou weer my beurt geword het om te ontvang? Niemand kan altyd aan die gee-kant bly staan nie. Is dit wat U vir my wil inskerp, Here? Wil U my leer om ook die saligheid van te kan gee, aan ’n ander te gun? Om ook die dor plekkies in my siel oop te stel vir die verkwikking wat iemand anders so graag aan my wil bied? (En nie altyd die een te wees wat met die gieter regstaan om ’n ander met my oorvloedige goedheid te benat nie?)"
Ek probeer kop hou met al die gee-mense om my wat bygedra het om ’n swaarkry-tyd te verander in ’n bederf- en-vreugde-tyd. Aan die (huidiglik nog) anonieme roos-skenker ook dus: baie, baie dankie! Die rose is elkeen so perfek pragtig, dat ek elke dag die hele blompot saam my ronddra na die vertrek waar ek my tyd deurbring. Ek wil hulle elkeen beleef in al hul prag en skoonheid en koester hulle met elke roosdoepa wat ek ken! In die woorde van Reinette de Villiers: ek is voorwaar met oorvloedige goedheid benat!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Bly jy is terug! Het iemand al verantwoordelikheid vir die rose aanvaar? Jy kan dinge so mooi beskryf. Ja, dit is baie belangrik dat ons gracefully moet kan ontvang. Ons hoop jy voel al beter in jouself en wat die gesondheid betref. Ek sal nou weer gereeld loer vir 'n update.
ReplyDeleteEilandgroete
A+E