Tydens die motorfietsrit Vrydag het ek baie tyd gehad om te dink. Met ons eerste petrolstop op Villiers, het ek vir my 'n nuwe ginekoloog gereël met die hulp van my sjirurg, dr. Heyns, wat my in Februarie behandel het.
Ek is nie gewoonlik so impulsief nie, maar ek het die ginekoloog wat my verlede Oktober gesien het, die vorige dag gebel en 'n voorskrif vir 'n slaappil gevra (dit is vir my maklik om in die dag besig te bly, maar dis moeilik om te slaap as daar so baie gedagtes in jou kop rondwoel...). Dit was die eerste keer sedert Oktober wat ek haar in die hande kry - sy is net nooit beskikbaar nie. Toe sy hoor wie praat was haar stemtoon afgemete en haar woorde versigtig gekies. Sy was egter ook baie onsimpatiek en het nooit die voorskrif gestuur nie.
Ek HET baie vrae vir haar....Hoekom het sy niks raakgesien Oktober 2008 nie? Hoekom het sy my op daardie spesifieke hormoonterapie gesit? Hoekom het sy nie my bekommernis Maart oor die hormoonterapie (veral die feit dat estrogeen 'n rol speel in die vorming van hemangiome) ernstig opgeneem nie? Hoekom het sy my voorstel of ek haar weer moet kom sien van die hand gewys? Hoekom het sy nie iemand wat instaan vir haar tydens haar afwesigheid nie? Maar ek het besluit dat ek my energie nie verder op haar gaan mors nie. Ek het nie meer vertroue in haar nie en sy is duidelik nie 'n beskikbare dokter nie.
Môre het ek dus 'n afspraak met 'n ginekoloog wat ek nog nooit ontmoet het nie, maar dr. Heyns het hom aanbeveel. Hulle sal bietjie koppe bymekaar moet sit as gevolg van die einste hemangiome op my lewer en hulle is albei by dieselfde hospitaal. Ek word boonop reeds Donderdag geopereer.
Gisteraand toe ek al my vorige verslae bymekaarkry sien ek in die radioloog se verslag van 23 Januarie word daar reeds gemeld dat die endometrium verdik is. Dis die sinnetjie : "Transvaginale of transabdominale evaluasie sal van waarde wees" wat die skrik in my laat opspring. Hoekom het ek dit nie die vorige keer gesien nie?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment