Suutjies sit, suutjies sit…hier op my ringkussinkie…
My maag en my onderstel is soos onvergewinsgesinde sondaars wat die evangelie nog nie aanvaar het nie. Hulle herinner my gedurig aan dit wat ons saam die afgelope tyd deur is. My maag klou onverbiddelik vas aan haar griewe en blaas haarself op (eintlik eerder af!) as ek nie haar sentiment deel nie. Ek sal baie geduldig met hul albei die pad moet loop en hulle met goed gemikte argumente oortuig om die strydbyl te begrawe. Verstaan hulle dan nie dat die bestraling nou verby is nie? Vir hulle geld “Let bygones be bygones” nog nie….
Dis versigtig eet en met verlangende oë kyk na die “verbode vrugte en kossoorte”, dis insalf en inroom en konsentreer op my asemhaling om die pyn te hanteer as die oomblik van waarheid aanbreek.
Maar, ek het steeds ‘n wonderlike middag gehad – ek fokus immers op die beplanning van my 50e verjaarsdag en dit beloof om ‘n magiese gebeurtenis te wees!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment